Even the heart is happy
Maandag de 24 zijn Paul, Fred en Waiswa (die hier zijn om de
kerst te vieren) de hele dag druk in de weer om de kerstviering in Mpumudde
voor te bereiden. Nog de laatste inkopen op de lokale markt en het klaar maken
van de zaal. Een groepje vrouwen begint met het schoonmaken en slachten van 8
kippen, 10 kg beef, 12 kg posho, 15 kg matooke en het nodige snijwerk aan uien,
tomaten, wortels en natuurlijk komen ze dan op het laatse moment nog van alles
tekort: geen stoof, geen grote sauspan, geen zout. Afrikanen zijn meesters in
‘crisismanagement’, niet te veel plannen, maar op het laatste moment alles
oplossen. En meestal lukt het nog ook. Dus hadden de jongens (40) ’s avonds een
voortreffelijke maaltijd. En een geslaagde avond én nacht. Met een dak boven je
hoofd, een mat om op te slapen en een laken (cadeautje van KisoBOka en partner).
En dank zij de spontane gift van een van de lezers van deze blog, hadden we
financieel geen probleem! Meer informatie en foto’s: zie website.
Normaal gesproken, sluit ik me Eerste Kerstdag bij het
feestje aan, maar de auto startte niet én de koppeling bleef hangen. Mukadas,
onze monteur, was niet bereikbaar. Dus mooi niet weg. Ik heb me dus maar
gestort op een uitgebreider kerstmenu dan gepland: een cocktail met gerookte
vis, bananensoep (bananen uit eigen tuin), kipfilet met kaas en kruiden,
frietjes en mangoijs (mango ook uit eigen tuin). Toen Paul en de jongens tegen
16.00 uur thuis kwamen, was die klus geklaard en de jongens hebben genoten. Wij
ook overigens. Normaal zeggen ze hier na de maaltijd :” Thanks the stomach is
satisfied” maar nu sprak Fred de historische woorden: “Even the heart is
happy!”
Na de hectiek van de laatste maanden, die alleen maar
toeneemt nu de bouw dichterbij komt en we vanaf deze week tot september
vrijwillig(st)ers hebben, hebben we besloten een korte vakantie te nemen. We
gaan een weekje naar Rwanda. Lekker uitrusten aan het Kivumeer en weer de tijd
nemen voor elkaar, voor een goed boek en lekker eten en drinken. ‘Je kunt niet
goed voor een ander zorgen, als je niet goed voor jezelf zorgt’. En een leuk
verjaardagscadeau voor Paul.
Dus de dagen erna veel uitzoeken: vliegtickets, resorts,
visum, vervoer. Maar het dreigt allemaal te lukken, al is nu, 6 dagen voor ons
vertrek, nog niet alles rond. Het ziet er naar uit dat we voor het visum nog
even op en neer naar Kampala moeten.
We hebben Tweede Kerstdag met de jongens gebarbecued en het
is geweldig te zien hoe die hier genieten, als wij doen in een 3*** resort. Ze
lummelen wat, kijken tv en genieten van de rust. Fred is tussendoor nog wat
actief (in de tuin, konijnenhok opruimen) maar Waiswa ligt veel op bed te
dromen.
Donderdag zijn ze allebei weer vertrokken en ze gaan nu nog
een week of langer terug naar hun dorp voor ze straks in februari weer naar
school moeten.
Deze week verder wat administratieve klussen afgewerkt:
commentaar op de jaarrekening 2011. Wat fondsen op een rijtje gezet, berichten
op de website geplaatst en Paul is weer met de jongens in Makenke bezig gegaan.
Vrijdagmorgen, in alle vroegte, kwamen Theo en Inge aan.
Inge blijft 3 maanden, Theo maar 2 weken. De eerste dagen bezoeken ze onze
projecten en volgende week woensdag gaan ze 10 dagen op safari in het Westen en
bezoeken ze daar de wildparken en andere attracties. Deze dagen dus ‘druk’ met
het gebruikelijke programma: stadsrit, Citytour, en bezoeken aan Makenke en
Soweto. Helaas treffen ze het niet want het regent bijna elke dag, dus tochtjes
naar de Itanda Falls en een boottocht over het meer schieten er bij in. Dan
maar kaarten. Ze blijken fanatieke ‘bonkers’ te zijn en we hadden net deze week
bij Henk en Bernadette (onze buren) de regels nog eens opgevraagd. Dan vliegen
de uren voorbij.
Zaterdagmorgen voelde ik me slap en misselijk, maar (nog)
geen koorts. Paul, Theo en Inge waren op Citytour. Ik kon een paar keer niet
meer op m’n benen staan en ben maar in bed gedoken. Koud en rillerig en die
middag wél koorts. Naar de kliniek en testen: malaria. Een paar spuiten ( nog
twee dagen herhalen) en dan moet het weer over zijn. Dezelfde avond kreeg Paul
dezelfde verschijnselen. Waarschijnlijk een mug die een feestje heeft gehouden
in onze klamboe. In de loop van de avond werd de koorts wat minder en nu –
zondagmiddag – weer redelijk in conditie. Paul ook, want die is me de bezoekers
naar Makenke.
De komende dagen de vakantie verder plannen. Wellicht dus nog
op en neer naar Kampala. Het oude jaar uitzwaaien (oliebollen bakken) en de
noodzakelijke maatregelen treffen zodat we er echt even tussen uit kunnen. Of
er een blog uit Rwanda komt.....?
Tussen de afrikaantjes uitkijken naar een GEWELDIG 2013 |
De handen van de jongens van Makenke en het pootje van Philo |