woensdag 14 december 2011

SINT KNART NA

Het begon op maandag – Sinterklaasdag – met een gesprek met Thomas, de directeur van Matia Mulumba, om de laatste details te bespreken van zijn reis naar Duitsand en Nederland. Door zijn vertrek moesten de laptops van school gehaald worden, want dan kunnen die in de tussentijd een servicebeurt krijgen.
Toen naar de diplomauitreiking op de school van Alba. Waar we de bisschop en vele bekenden ontmoetten (zie ook de website). Ze kregen hun diploma en de eerstejaars hun certicicaat van de KisoBOKa Computer School. En wat waren de meiden blij met de fraaie zwart-wit-geblokte schortjes van de Zeeman. De bisschop ook, want die was ik een paar dagen eerder in de supermarkt tegengekomen. “Dan zal hij ook wel koken?” Maar wellicht heeft hij alleen maar wijn gekocht. Zo’n feestelijke lunch is ook altijd de plek om weer wat te netwerken en te horen “dat het bestuur van Mpumedde er nog niet uit was!”
Aan het einde van de middag kwam Marcel aan (uit Ethiopie) en Wim met de bus uit Kenia. Klaar voor Sinterklaasavond met Afrikaanse bonensoep met Unoxrookworst. En de avond met spelletjes: het ‘hollandspel’ met vragen over liedjes, voetbal, en typisch hollandse gerechten – schijnt ook op de tv te zijn – waar bleek dat we toch wel erg ver van dat land af zitten of staan. Het sjoelen ging ons beter af.
Wim en Marcel gingen op Citytour en ik naar de fysio, de bank, de markt, de supermarkt etc. Want met 8 man in huis moet er het nodige ingekocht en gekookt worden. Woensdag was iedereen de deur uit en was er stroom en dat gaf me de kans de eerdere blog te laatsen en veel mails af te handelen en de administratie bij te werken.
Het bezoek van Wim was heel bijzonder. We hebben hem leren kennen toen Paul met hem een reis naar de Filipijnnen mocht begeleiden. Hij was de grote ‘noodhulpman’ van Cordaid en heeft op de meest vreemde plekken in de wereld gezeten. Daar kan hij boeiend over vertellen, maar hij heeft natuurlijk ook ontzettend veel projecten gezien, zien slagen en mislukken. Hij heeft ook al onze plekken gezien en we hebben aardig wat tips van hem gehad en ook goede hoop dat hij ons aan wat fondsen kan helpen. Hij bleef maar kort en is donderdag weer richting Tanzania vertrokken.
De vrijwilligers hadden besloten ‘op zich zelf te gaan wonen’ en dat moest dus ook definitief geregeld worden en ook de op stapel staande excursie naar Sipi Flls, zo’n 200 km hier vandaan naar het Oosten.
Vrijdag vertrokken ze met z’n elven: de 5 vrijwilligers, de 4 straatjongens en Margreth (een vrijwilligster op Mpumedde) en Paul. Ze hebben een fantastisch weekend gehad en een bijzondere ervaring in Mbale waar ze in het zelfde hotel zaten als Bobi Wine. Een van de grootste stars van Uganda en ‘president van de straatboys’ waar hij in Kampala nogal wat voor doet. Het leverde een geweldige scene op daar en Paul mocht zelfs met hem naar het podium rijden. Op de blogs van de meiden zal er vast veel meer over verteld worden, maar ik was er niet bij. Maar hij heeft ons uitgenodigd eens in Kampala te komen kijken en dat gaan we zeker doen.
Voor mij was het dus een rustig weekend waarin ik nog niet de helft kon doen van wat ik me had voorgenomen omdat er geen stroom was. Maar gedurende de dagen toch de website bij kunnen werken en zelfs gewoon lekker in de zon gelegen met een boek.
Terwijl Paul cs zich in de uitlopers van de Mount Elgon bevonden, bevond ik me de wereld van Courtillon, een klein plaatsje in Frankrijk. Of liever gezegd ‘In de verborgen geschiedenis van Courtillon’ (door Charles Lewinsky) en het was heerlijk daar te vertoeven. Zo meer ontspannend dan het ‘Negerboek’, maar dat blijft een absolute aanrader.
Maandag zijn Evelien, Bianca en Marcel vertrokken naar het gasthuis van Alba en Jorien blijft nog even bij ons en gaat dat naar een andere plek van vrienden van ons om wat meer tot rust te komen. Het werd dus rustig in huis? Maar de geit lag op sterven. Dierenarts laten komen: een soort koorts. Dure injectie en binnen 6 uur zou ze weer rondspringen! 3 Uur later was ze dood.
Waiswa – een van de ex-straatjongens die een maand geleden zijn lagere school heeft afgemaakt – kwam langs uit het dorp waar hij op vakantie is. Zo’n 20 km hier vandaan. Zijn oma was door de witch doctor behekst en was bijna gestorven en nu werd hij bedreigd. Als hij nog naar die Mzungu’s (wij dus) terug zou gaan en verder zou gaan studeren (hij wil naar de ambachtsschool) zou ook hij behekst worden. De medicijnman heeft kinderen die niet naar school kunnen en hij wil dus niet dat anderen meer opgeleid zijn dan zijn kinderen! Waiswa was bang en had ook al zijn zakgeld uitgegeven aan het ziekenhuis om zijn oma te redden. Hij wilde ook niet in het dorp blijven. Maar wat dan? We hebben Margreth (zij is social workster) gevraagd naar het dorp te gaan en een en ander uit te zoeken. We hebben haar verslag nog niet ontvangen.
Jacob kwam in paniek vertellen dat hij nu toch zeker aan de tieten van ‘ons’ varken had gezien dat ze ging bevallen. Er moest dus in allerijl een extra hok gebouwd worden en hij en Paul hebben alles wat stok en lat is op de pick-up geladen en zijn aan het timmergegaan. Net op tijd, want in de nacht van dinsdag op woensdag zijn er 6 jonge biggetjes geboren: Knar, Kner,Knur, Knor, Knir en Knijrtje.
En tandengeknar omdat er nog steeds niets van het bestuur van Mpumedde is gehoord, maar het gerucht gaat dat we er voor het einde van het jaar UIT ZOUDEN MOETEN.......







dinsdag 6 december 2011

KERSTKLAAS


De vergadering van het bestuur van Mpumedde ging weer eens niet door. Dus weten we nog niet of onze ‘omkoopstrategie’ gaat werken. Ze prikten een nieuwe datum maar die ging ook niet door, vanwege een begrafenis en zo houden ze ons aan het lijntje? Je weet echt niet meer wie of wat je moet geloven en dat maakt je wel eens moedeloos. Maar deze week gaat het echt gebeuren! Vol verwachting klopt ons hart.
Begin deze week een foto van mijn rug laten maken en die gaf in ieder geval helderheid:  een verzakking tussen de 4de en de 5de wervel en verlies van loradosis. Het schijnt iets met de leeftijd te maken te hebben maar dat maakt de pijn niet minder. Met om de 4 uur een dosis paracetamol hou ik me op de been en dan 3 x per week naar de fysiotherapeut. Het komt goed, zegt die heel optimistisch en daar sluit ik me dan maar bij aan. Op internet staan nuttige oefeningen, dus tussendoor lig ik op de grond.
Dinsdag 20 vrouwen in Soweto blij kunnen maken met een lening. Het gaat om kleine bedragen (200.000 = € 60.00) maar daar kunnen ze dan een klein handeltje mee beginnen, het schoolgeld betalen of hun huisje verbouwen. Ze betalen iedere week 10.000 terug. Dat organiseren ze onder elkaar en ik ga dan 1 x per week het totale bedrag ophalen. Ze waren erg dankbaar en het zijn de momenten waar je toch weer veel voldoening van krijgt.
Dat krijg je ook als je met de jongens praat die met hun toekomst bezig zijn. Fred die aan z’n stage in de garage begint en daar moet dan het nodige voor geregeld worden. Mukadas die z’n baan bij de garage verloor omdat die gesloten werd. Hij wil nu een handeltje in onderdelen gaan opzetten. Dan wordt er een serieus business plan gemaakt en gaan we kijken of hij daarvoor een lening kan kijken. Ook de jongens in Mpumedde hebben zich met Paul over de toekomst bezig gehouden. Wat willen ze de komende maanden gaan doen? Opvallend was dat ze alle vier de kerstdagen naar ‘huis’ wilden en we onderzoeken nu of dat mogelijk is. We weten dat Adam bij zijn Oma terecht kan en Paul is deze week met Najib zijn moeder in Kamuli (zo’n 70 km van Jinja) gaan opzoeken. Maar die wil hem zeker niet langer dan 3 dagen terug, want hij vecht te veel met de buren. Deze en volgende week willen we de familie van Julius en John nog opsporen.
Met 3 meiden in huis, is het lekker druk en komen er nieuwe ervaringen binnen (zie hun weblogs) en moet er weer veel geregeld worden aan vervoer, boodschappen doen en koken. Deze week komen er nog 2 bij en we leren van hun ervaringen altijd weer. Dingen die voor ons al zo vanzelfsprekend zijn worden door nieuwe bezoekers weer eens uitgelicht.
Door al dat regeen blijven veel dingen zoals het bijhouden van de website en de rondzendbrief liggen, maar de komende week wellicht ruimte voor.

Hoogtepunt van de week was de Sinterklaas-Kerstviering op 2 december op de creche in Soweto. Paul als kerstman en schattige liedjes, speeches en dansjs van de kinderen. Dankzij een gift van de Vrouwengroep van Maashees (dank aan erard van de Berg) kregen alle kinderen een rugzakje, een beker en brood en alle kinderen en ouders een prima lunch. Een waar feest er ‘afsluiting van het academisch jaar’, zoals dat zo mooi heet. Met behulp van een echte bisschop (father Christophoor) proberen duidelijk te maken wie Sinterklaas was en dat lukte aardig. 




Een ander hoogtepunt – zeker voor Paul – was een paardrit langs de Nijl. Met zijn 4 ‘dochters’ te paard, door kleine dorpjes en langs de oever van de Nijl. Ze hebben er van genoten en Paul overweegt volgend jaar te paard in Soweto aan te komen. Had alleen dagen pijn aan zijn k..  maar dat hadden de meiden ook, maar die zeiden natuurlijk niks, want dat zijn ervaren amazones. Ze hebben met eigen ogen kunnen zien dat de prachtige ‘watervallen’ van Bujagali zijn verdwenen. Er is een mooi strak meer voor in de laats gekomen. Dus nu maar wachten op de eerste zeilboten. De vooruitgang is niet te stuiten