donderdag 15 september 2011

Twee werelden

Donderdag 15 september 2011
Twee werelden.
Weinig aan Uganda gedacht deze weken en dat is een goed teken. Even afstand nemen en de boel daar de boel laten. Maar je begrijpt wel weer beter waarom je het daar zo naar je zin hebt. Hier hol je echt van de ene afspraak naar de ander. Gisteren: 10.00 uur tandarts, 10.30 Fred koffer ophalen, 11.00 Verzekeringsagent over het afkopen van lijfrente (in Mook), 12. 00 evaluatie groepsreis Fairweggistan (in Nijmegen), 14.00 afspraak dokter (gewoon effe alles checken), 15.00 koffers voor de tentoonstelling ophalen, tussen door boodschappen en dan om 18.00 lekker eten bij Edwin en Linda (Belgisch konijn in het zuur, heerlijk!).
En de dag daarvoor hadden we ook zo’n dag en vandaag idem. En dan morgen naar Zaandijk om de tentoonstelling in te richten; zaterdagmorgen een welkomceremonie/doop begeleiden in Overveen en dan de opening van de tentoonstelling en dan maandagochtend om 04.00 uur in de morgen...naar Cyprus.
Wat leven we dan in Uganda meer op het klimaat en de waan van de dag en dat is toch stukken prettiger. Niet dat het hier vervelend is, maar je moet echt een knop omzetten en ik moet zeggen dat dat ons aardig lukt.
Inmiddels is er wat meer duidelijkheid over een contract daar en dat gaan we zelf organiseren. We hebben de mogelijkheid Paul een contract aan te bieden bij de KisoBOKa CBO en dan kunnen een hoop van de voorzieningen, die we nu hadden/hebben gewoon voortgezet worden. Een geruststellende gedachte. Bovendien geeft het de mogelijkheid dat we ook echt aan de dingen die we belangrijk vinden, prioriteit kunnen geven. Ziet er dus goed uit, maar we moeten nog wel het een en ander regelen....
We hebben al wat vrienden en bekenden bezocht en dat zal ook in de komende tijd nog wel gebeuren. Komende week even niet, maar daarna nog volop kansen. Je merkt wel dat de kloof tussen onze werelden groter wordt. Mensen zijn volop bezig zijn met de crisis, maar dat is toch vooral verbaal. Want ondertussen zitten de vakantieparken hartstikke vol, puilen de winkels uit, zie je bijna nergens meer een gewone tv en barst het van de nieuwe auto’s. In Uganda wordt over de crisis (en die is dan toch nog wel een graadje erger) niet gesproken, maar is hij (of zij?) zichtbaar: minder aanvoer op de markt en in de winkels, mensen moeten hun radio of tv verkopen in ruil voor eten en vakantie? Alle schooljeugd wordt naar de dorpen teruggeroepen om op het land te werken, zodat er wellicht over enkele maanden weer wat te eten is.
Vaak is het lastig je tussen die twee werelden te bevinden en we kunnen voor ons zelf maar één keuze maken, die goed voelt: NU zijn we hier en leven we het leven zoals het hier op ons af komt. STRAKS zal het wel weer anders zijn en dan gaat de knop wel weer om.
Zoals jullie zien is de blog opgeleukt. Heel veel dank aan Jochem, die voor deze aanpassing zorgde. Voor tips en aanvullingen, houden we ons aanbevolen.

zondag 4 september 2011

GOED NIEUWS - SLECHT NIEUWS


Zondag 4 september 2011

GOED NIEUWS – SLECHT NIEUWS

In de week voor ons vertrek naar Nederland als een Sinterklaas bijna 10 miljoen uitgedeeld, zodat alles blijft draaien als we er niet zijn. Nog enkele besprekingen en gesprekken en spullen inkopen en sorteren.
Een prettig gesprek met de Bisschop, die ons aanmoedigt ons werk voort te zetten en een nieuwe aanvraag bij ‘Mensen met een Missie’ ondersteunt. Castor en vooral Polla hebben in de gaten dat we weg gaan, als ze al die koffers zien en ons zo druk zien doen. Polla verstopt zich op allerlei plekjes en we zouden ze het liefst ook gewoon inpakken.
Ondertussen wordt de auto opgelapt en de schade herstelt. We nemen contact op met de politie in Kasese om te horen hoe de zaak er voor staat. Tot onze grote verbazing en in weerwil van alle voorspellingen van bekenden en vrienden hier: de zaak is GESEPONEERD. Ik kan mijn rijbewijs komen ophalen!
Dat is nog niet zo eenvoudig, want Kasese ligt op 400 km van Jinja en dan ben je toch zeker twee dagen kwijt. Dan is het eenvoudiger een nieuw rijbewijs in Nederland aan te vragen. Maar dan blijkt de Hoofdcommissaris (een pracht mens met een pracht naam: ‘Consolata’) bereid ons het rijbewijs in Kampala te overhandigen. We regelen dat we dat dan doen als we richting vliegveld moeten. Maar Consolata biedt aan het rijbewijs in Jinja af te leveren en zo zit ze zaterdagmorgen bij ons op de veranda! Corrupte politie in Uganda? Ook het tegendeel is waar en ze is dolblij met de kleine, Delfstblauwe klompjes en de vergoeding van haar reiskosten.
Zaterdagavond voorspoedig met een taxi naar het vliegveld en dan via Istanbul naar Brussel, waar Jan Stax ons ophaalt. We logeren de eerste nacht bij Fred en Mies en kletsen weer een beetje bij. Op tijd naar bed en de volgende morgen Boxmeer weer verkennen, waar weinig is veranderd en maandag-middag nemen we weer onze intrek in een huisje op ‘de Vers’ in Overloon. Nog diezelfde middag al een hoop afspraken gemaakt en ons programma afgestemd op het weer en de omstandigheden.

Dinsdag krijgen we te horen dat ‘Mensen met een Missie’ het verzoek voor een nieuw contract heeft AFGEWEZEN. Paul voldoet niet aan de voorwaarde dat je minimaal 10 jaar in het Zuiden werkzaam moet zijn. Er komt ook daar minder geld binnen en het werk met straatkinderen heeft bij hen geen prioriteit. We moeten nu dus onderzoeken hoe we ‘op eigen kracht’ onze misse in Uganda kunnen voortzetten. Om die reden zeggen we een reisje naar mijn broer in Frankrijk af; er moet nog een hoop geregeld worden, maar eerst maar eens afwachten wat het onderzoek in Nijmegen oplevert.
Woensdag gaat Paul onder de scan en de dag daarna, krijgen we al de uitslag: POSITIEF. Het gebied vertoont meer rust dan vorig jaar, er is meer vocht verdwenen en van groei van nieuwe kankercellen (nog) niets te zien. Een hele opluchting en een extra motivatie de plannen voor de toekomst nader te onderzoeken.
We kunnen een week bij boeken op ‘de Vers’ en dat geeft wat meer rust. We genieten van het mooie weer en trekken er zaterdag lekker met de fiets op uit o.a. om enkele vrienden in Boxmeer te bezoeken.

Inmiddels hebben we alles gegeten wat in Uganda niet bereikbaar is: aardbeien met slagroom, haringen, garnalen, filet Americain, gerookte makreel, verse spinazie.....
We hebben weer gewandeld, gefietst, gesaunaad, groteflauwekultv gekeken en genoten van de overwinning van Oranje. Je gaat je echt weer een beetje ‘thuis’ voelen, maar we gaan er van uit dat een tijdelijk gevoel zal zijn. De komende week moeten we nog e.e.a. regelen voor de expositie in Zaandijk, bezoeken/ontvangen we wat familie en vrienden en we genieten verder van de rust. Lezen veel – ‘De vierde seconde’ van James Patterson net uit en nu begonnen met ‘Het huis waar jij van hield’ van de schrijfster van ‘Haar naam was Sarah’. Deze week de film gezien, maar die viel erg tegen.
De komende weken dus wat rusten, veel regelen en wennen aan het herfstklimaat. De nodige bezoekjes aan de pedicure, de dokter, de tandarts en gesprekken met toekomstige vrijwilligers en het KisoBOKa-bestuur (o.a. over de KisoBOKA-avond 1 oktober – hou hem vrij -  en dan nog een weekje vakantie op Cyprus in het vooruitzicht.